Dat de Tsjechische hoofdstad Praag een wereldstad is, wordt al in het vliegtuig duidelijk. Ingesloten tussen een Vietnamese monnik en een Argentijnse student voel ik de voeten van de jongste uit het Japanse gezin achter mij in mijn rug prikken. De historische bezienswaardigheden van Praag werken als een magneet op reizigers uit alle delen van de wereld. Eenmaal aangekomen in de stad aan de Moldau blijkt dat die magnetische aantrekkingskracht volledig terecht is, en dat Praag véél meer te bieden heeft dan een mooie brug, een oud centrum en een onbegrijpelijk populaire klok.
Gevelporno
Een wandeling door de straten van Staré Město (de Oude Stad) en de Nové Město (de aangrenzende Nieuwe Stad) is een must. Bij voorkeur met een lokale gids, die je de toeristische trekpleisters kan laten zien, maar vooral ook de minder bekende highlights van de stad weet te vinden.
Onze stadsgids Ladislav is een prachtig voorbeeld. Op vrijwel iedere hoek van de straat weet hij een verhaal te vertellen over vroeger, toen de communisten nog regeerden in – destijds – Tsjechoslowakije. Hij heeft, net als de meeste inwoners van Praag, geen goed woord voor hen over en verwijst steevast naar het voormalige regime als ‘de rode bandieten’. Na het horen van zijn verhalen over vroeger, maar ook bij het bezoeken van bezienswaardigheden als het KGB-Museum en het Communismemuseum, valt de duidelijk hoorbare wrok in zijn stem volledig te begrijpen.
Tijdens een stadswandeling geniet je optimaal van de vele prachtige gebouwen en sierlijke gevels. Praag herbergt veel art nouveau, maar soms staan ook eeuwenoude gebouwen en communistische bouwwerken letterlijk pal naast elkaar. Gevelporno voor cultuurreizigers met een architectuurfetisj. De enorme diversiteit aan stijlen en kleuren doet je continu omhoog kijken. Ondanks een gebrek aan hoogbouw in de historische binnenstad van Praag, is de stijve nek enkele dagen na thuiskomst nog steeds niet weggetrokken.
Bovendien zijn de gevels in het centrum, maar ook in de wijken daarbuiten, verrassend goed onderhouden. Ook dit heeft te maken met de val van het communisme. Aan het begin van de jaren ’90 werden de genationaliseerde gebouwen weer teruggegeven aan de inwoners van Praag, die opgezadeld werden met het achterstallig onderhoud. Met restauratie-steun van de overheid is vrijwel het hele centrum tijdens de afgelopen 25 jaar zorgvuldig gerenoveerd. Al vallen de vele reclameborden van Thaise massagesalons, 24-uurscasino’s en ´evening gyms´ waarschijnlijk niet in de categorie zorgvuldig.
[new_royalslider id=”22″]
De meeste gebouwen in Praag zijn niet alleen aan de buitenzijde, maar ook van binnen bijzonder mooi. Van sierlijke jugendstil tot pompeuze sovjetinterieurs, of juist strak en modern minimalisme.
[new_royalslider id=”23″]
Panoramastad
Aan uitkijkpunten geen gebrek in Praag. In de Oude Stad kun je de Kruittoren en het Raadhuis, waar de beroemde astronomische klok aan is bevestigd, beklimmen. Beide torens geven een mooi uitzicht over de rode daken van de Staré Město. Vanaf het Raadhuis, maar eigenlijk nog beter vanaf het dakterras van het luxe Hotel U Prince, kijk je uit over het Plein van de Oude stad. Doe dit overigens niet rond het hele uur, want dan drommen de toeristen samen op het plein om, schouder aan schouder, de astronomische klok te bekijken. Toegegeven, het is een mooie klok, maar waarom deze zó immens populair is blijft toch enigszins een raadsel.
Ook buiten het centrum is er voldoende panoramakeus. Het observatorium van de Zizkov TV-toren biedt, vanuit de westelijke zijde van de stad, een 360°-zicht over Praag en de omgeving. Aan de overkant van de Moldau kun je in de Praagse burcht over de stad uitkijken, maar dat kan ook bij het hoger geleden Vitkovmonument. Hier staat het standbeeld van Jan Žižka, dat één van de grootste bronzen beelden ter wereld is.
De persoonlijke favoriet is de Petrintoren, bovenop de Petrinheuvel. Deze kloon van de Eiffeltoren werd in 1891 gebouwd ter ere van de nationale tentoonstelling. Hoewel de toren aanzienlijk kleiner is, ligt de top dankzij de locatie bovenop de heuvel toch nét iets hoger dan dat van het Parijse origineel. Voor ongeveer twee euro mag ik me aan de 299 treden tellende wenteltrap wagen, om daarna, nog enigszins duizelig van de klim, verbaasd te worden het prachtige uitzicht.
(klik voor een grotere versie van het uitzicht vanaf de Petrintoren)
Vanaf één van de Praagse uitkijkpunten zie je goed hoe compact, maar eigenlijk ook hoe groot het centrum van Praag eigenlijk is. Gelukkig reis je vrij eenvoudig van de ene naar de andere bezienswaardigheid. Voor een paar euro maak je een heel weekend onbeperkt gebruik van het prima openbaarvervoernetwerk. De Praagse tram en metrodienst brengen je vrijwel overal naar toe, enkel voor vliegveld Vaclav Havel moet je overstappen op een bus of taxi. En dat dit zo ongeveer het enige minpuntje aan Praag is, zegt eigenlijk wel voldoende over de stad.